Sposób wykonania cięć zależy od grubości ucinanych pędów lub gałęzi, od położenia najbliższego pąka lub gałęzi bocznej, jakości drewna i wielkości pozostawianej rany.
Pędy młode i cienkie ucina się zwykle nad pąkiem, z którego przewiduje się wyrośnięcie nowego pędu. Zostawienie takiego pąka z określonej strony, zwykle na zewnątrz, umożliwia kierowanie układem gałęzi i późniejszych konarów. Cięcia pędów twardych, nie mających dużego rdzenia wykonuje się blisko nad pąkiem, pędów zaś z dużym rdzeniem — nieco wyżej, co zapobiega zasuszeniu końca pędu i pąka.
Cięcia wykonuje się zwykle prostopadle do osi obcinanego pędu, co daje najmniejszą powierzchnię rany. Obcinając rozwidlenia grubszych gałęzi lub gałęzie boczne należy zachować kierunek cięcia skośny, zbliżony swoją płaszczyzną do osi pozostawianej gałęzi lub pnia. W wyniku tego powstają rany większe o kształcie elipsoidalnym. Ten sposób cięcia jest jednak uzasadniony tym, że im bardziej oddalona jest płaszczyzna cięcia od wiązek sitowo-naczyniowych, którymi spływają produkty asymilacji, tym trudniej następuje gojenie się rany. Gojenie rany to przede wszystkim tworzenie i odkładanie się na jej powierzchni tkanki gojącej, czyli kalusowej. Tworzenie się tej tkanki na zbyt daleko położonej płaszczyźnie rany jest zwykle słabsze, czasem w ogóle nie występuje. Natomiast na brzegach ran, których płaszczyzna jest najbliższa i najbardziej równoległa do pozostawionego pnia, tworzenie się tkanki gojącej jest zawsze znacznie intensywniejsze. Rany takie mają zwykle większą powierzchnię, a jednak zarastają szybciej.
Na obwodzie rany tkanka gojąca tworzy się najwolniej w części dolnej oraz w części górnej, co świadczy o oddaleniu tych miejsc od tras spływania produktów asymilacji. W związku z tym powierzchnię rany należy kształtować tak, by przybliżyć jej brzegi do tych tras. W rezultacie otrzymuje się powierzchnię rany bardziej wydłużoną, ale tworzenie się tkanki gojącej na jej brzegach jest intensywniejsze i równomierne. Formowanie takiego kształtu rany jest łatwe, gdyż wymaga przecięcia ostrym nożem kory i usunięcia jej. Trochę trudności sprawić może usuwanie dłutem wystającej ponad tę płaszczyznę reszty drewna w miejscach obcięcia bocznych gałęzi.