Jodła olbrzymia (Abies grandis LINDLEY)

Wygląd: Wiecznie zielone drzewo szpilkowe z dość regularną, stożkowatą, a u starszych okazów nieco szerszą koroną.

Gałęzie początkowo odstające poziomo, z wiekiem zwisające albo z wznoszącymi się końcami. Jodła olbrzymia osiąga w swojej ojczyźnie wysokość 100 m i należy tym samym do najwyższych drzew szpilkowych na Ziemi,

Szpilki o długości od 2 do 6 cm, cieńsze niż u innych jodeł, dwustronnie rozłożone w 2-3 szeregach, średnio- lub ciemnozielone, aa brzegach podwinięte. Przy roztarciu wydzielają silny aromatyczny zapach.

Szyszki żeńskie, umieszczone tylko w strefie wierzchołka, w stosunku do wysokości drzewa są dość małe (6-8 cm długości), w kolorze brunatnym.

Występowanie: Ojczyzną jodły olbrzymiej są pierwotne lasy górskie w zachodniej części Ameryki Północnej; szczególnie rozpowszechniona jest na wyspie Vancouver i w stanie Kolumbia Brytyjska. Ostatnio ten gatunek bywa sadzony w Europie środkowej i Północnej w kulturach leśnych. Okazy sadzone w Europie (mniej więcej od 1830 roku) nie przekraczają jeszcze 50 m wysokości,

Okres kwitnienia: Od kwietnia do maja.

Gatunki pokrewne:

Jodła kalifornijska (Abies concohr), z wyglądu podobna do jodły olbrzymiej, ma gładszą korę i szpilki o jednolitej niebiesko-szarozielonej barwie, sierpowato zakrzywione ku górze, wydzielające przy roztarciu aromatyczny zapach cytryny. Pierwotnie występowała tylko w południowo-zachodniej części Ameryki Północnej, ale obecnie jest dość często sadzona w parkach i ogrodach.

Jodła grecka (Abies cephalomca), drzewo wysokości do 30 m, z szarobrunatną, gładką korą i ostro zaciętymi na szczycie, dość sztywnymi, z wierzchu błyszczącymi szpilkami, które nie są ułożone dwurzędowo, jak u innych gatunków. Tworzy zwarte drzewostany w wyższych partiach gór Grecji.

Jodła hiszpańska (Abies pinsapo) ma szpilki dość krótkie, sztywne, o kłujących końcach.

Jest to rzadkie drzewo rosnące w wapiennych górach południowej Hiszpanii na obszarach leżących do 2000 m n.p.m.