Topola czarna (Populus nigra)
Wygląd: Okazałe drzewo dorastające prawie 30 m wysokości, z bardzo wysoką, sklepioną, często rozłożystą koroną, która zwłaszcza u starych drzew może wydawać się wieloczęściowa i dość nieregularna,
Pień zwykle bardzo silnie rozwinięty, pokręcony, często nieco pochylony, ze zgrubieniami i już na niewielkiej wysokości nad ziemią podzielony na nieliczne, bardzo grube i masywne konary, podnoszące się skośnie lub łukowato.
Gałązki i pędy roczne dość cienkie, jasno-brunatne. Pączki ściśle przylegające, blado-brunatne.
Liście na długopędach mają 5-9 cm długości, są długoogonkowe, w zarysie trójkątne lub jajowato-rombowate, z wydłużonym, smukłym wierzchołkiem i małymi, skierowanymi do przodu ząbkami na brzegach. Liście na krótko-pędach są na ogół krótsze. Wszystkie liście za młodu są czerwonawo-zielone, wkrótce jednak stają się błyszczące i ciemnozielone.
Kotki męskie szaro-białe z czerwonawymi pylnikami mają długość około 5 centymetrów. Kotki żeńskie zielonkawe.
Siedlisko: Preferuje gleby wilgotne, okresowo zalewane, na głębokich piaskach lub żwirach. Występowanie: Dziko tylko w dolinach wielkich rzek środkowej i południowej Europy, jednak na wielu obszarach sadzona i używana jako drzewo parkowe.
Okres kwitnienia, Od marca do kwietnia. Gatunki pokrewne
Topola szczeciniastoowocowa (Popuius trichocarpa) pochodzi z Ameryki Północnej i wyróżnia się bardziej smukłą koroną oraz okrąg-ławo-sercowatymi liśćmi, których nasada jest zwykle prosto ścięta lub klinowato zwężająca się w długi ogonek. Te wysokie, zwykle smukłe drzewa mają bardzo przejrzystą koronę. Często sadzone w parkach lub sztucznych zalesieniach, Topola chińska wielkolistna (Populus lasiocarpa) ma uderzająco wielkie blaszki liściowe o wymiarach około 30×30 cm i tym samym największe ze wszystkich gatunków topoli, występujących w tym samym regionie. Ponadto uwagę zwracają czerwone ogonki liściowe, Jako drzewo ozdobne nie była dotychczas zbyt często stosowana; można ją spotkać tylko w wielkich kolekcjach i ogrodach botanicznych. Topola berlińska (Popuius x bero linensis)jest mieszańcem, w powstaniu którego prawdopodobnie brała udział topola czarna (porównaj jednak z następną grupą). Zwraca uwagę jej wąska, gęsta korona z prawie pionowo odstającymi konarami, Ogonki liściowe są obłe. a blaszki liściowe – wąskoklinowate. Z wyglądu przypomina formę italica topoli czarnej, ma jednak drobniejsze liście.
Bardzo małe nasiona topoli są ukryte w puszystych pęczkach włosków nasiennych, dzięki którym wielkie ilości nasionek są roznoszone przez wiatr. W rozległych drzewostanach topolowych w porze owocowania sprawia to niekiedy wrażenie świeżo spadłego śniegu.