Jabłoń dzika (Malus sylvestris)
Wygląd: Krzew lub mniejsze drzewo mające 5-10 m wysokości, i bardzo gęstą koroną o licznych silnie rozgałęzionych konarach na niskim, często pogiętym i pokręconym pniu. Gałęzie często z licznymi cierniami.
Kora brunatna lub szarobrunatna, przeważnie już na młodszych drzewach silnie spękana i łuszcząca się.
Liście skrętolegle, w zarysie okrągławe lub raczej podłużno-eliptyczne mają 4-10 cm długości i do 5 cm szerokości, są u nasady szeroko zaokrąglone albo klinowato zwężone, z przodu wąsko zaostrzone, na brzegu karbowane lub drobno piłkowane. Wierzch liści jest matowy i zielonkawy, spód jaśniejszy i przeważnie nagi lub tylko słabo owłosiony (w odróżnieniu od uprawnych odmian jabłoni). Ogonki liściowe o długości 2-3 centymetrów. Kwiaty szerokości 3-4 cm są czysto białe lub nieco czerwonawo nabiegłe, szczególnie po stronie zewnętrznej. Zalążnie u nasady zrośnięte między sobą.
Owoce jabłkowate małe, kuliste, mają tylko 2-4 cm grubości, są zielonożółte i często czerwonawo nabiegłe
Siedlisko: Na glebach głębokich, zwykle wilgotnych i żyznych.
Występowanie: W stanie dzikim występuje wszędzie w Europie, ale nigdzie nie jest bardzo częsta ani nie tworzy drzewostanów. Przeważnie trudna do odróżnienia od zdziczałych jabłoni uprawnych.
Okres kwitnienia: Od kwietnia do maja,
Uwagi ogólne: Dzikie jabłka były spożywane już w czasach kultury budowli na palach, czego dowodzą archeologiczne znaleziska pestek, Jabłoń dzika jest przodkiem wielu ras jabłoni, uprawianych w różnych odmianach. Licznym odmianom handlowym, które dawniej były znane i lubiane, dzisiaj grozi prawie zupełne wyginięcie, Zastępują je nowe niskopienne, wysokopienne odmiany. Stare odmiany spotkać jeszcze można tu i ówdzie w starych sadach i chłopskich ogrodach.
Gatunki pokrewne:
Jabłoń chińska (Malus spectabilis) ma kwiaty różowe, kuliste i często nawet pełne. Sadzona bywa przeważnie jako krzew ozdobny w przydomowych ogródkach, na skwerach i zieleńcach. Jabłoń kwiecista zwana też japońską (Malus floribunda) zwraca uwagę swoimi kwiatami – na zewnątrz silnie zabarwionymi na czerwono, a wewnątrz prawie białymi. Należy ona poza tym do najobficiej kwitnących jabłoni ozdobnych. Jej małe jabłuszka mają zaledwie wielkość czereśni i są niejadalne. Jabłoń purpurowa (Malus x purpurea) powstała ze skrzyżowania różnych jabłoni ozdobnych i ma piękne, ciemnopurpurowe kwiaty. Sporadycznie spotkać ją można w ogrodach i kolekcjach ozdobnych. Dokładne oznaczenie gatunku u jabłoni ozdobnych jest bardzo trudne z powodu wielkiej obfitości znajdujących się w uprawie gatunków dodatkowo jeszcze spotęgowanej przez krzyżówki odmian handlowych. Nasz opis ograniczyliśmy do niewielu, zaledwie, najczęściej spotykanych form.