Wiśnia pospolita (Prunus cerasus)
Wygląd: Mniejsze drzewo lub rozrośnięty krzew osiągający do 6-5 m wysokości, z bardzo szeroką, luźną, nieco nieregularnie wykształconą koroną na niskim pniu, który tuż nad ziemią dzieli się na liczne gałęzie, mniej więcej jednakowej grubości.
Kora brunatnoczerwonawa, nieco błyszcząca, Pędy gładkie, nagie, dość cienkie i szeroko odstające, często zwisające.
Liście o długości 3-8 cm i szerokości 2-5 cm, są jajowate lub eliptyczne, z nieznacznie tylko oddzielonym wierzchołkiem, u nasady klinowato zwężone, na brzegach delikatnie piłkowane lub ząbkowane, W dotyku nieco skórzaste, na wierzchu błyszczące i gładkie, pod spodem jaśniejsze i tylko na nerwach lekko owłosione. Ogonek liściowy o długości 1-3 cm, z zaznaczonymi gruczołami miodnikowymi.
Kwiaty rozwijają się równocześnie z Iistnieniem. Poszczególne kwiaty na dwu- lub cztero centymetrowych szypułkach, zebrane są po dwa do sześciu w luźne podbaldachy. Płatki korony czysto białe, prawie okrągłe (do 1,5 cm długości), a dziatki kielicha purpurowo-zielonkawe.
Owoc-pestkowiec (około 15 mm grubości), jest okrągławy, gładki, jaskrawoczerwonej barwy. Występowanie: Pierwotnie tylko w południowo-wschodniej Azji, w Europie uprawiana w wielu odmianach i miejscami zdziczała. Jako roślina ozdobna jest w porównaniu z innymi przedstawicielami tego samego rodzaju mało atrakcyjna i dlatego prawie nie bywa sadzona w parkach i ogrodach.
Okres kwitnienia: Od kwietnia do maja.
Uwagi ogólne: Wiśnie są uprawiane od dawna. Dokładna historia ich rozpowszechniania się w obszarze śródziemnomorskim i w bardziej północnych rejonach Europy daje się tylko częściowo odtworzyć na podstawie znalezisk archeologicznych. Regionalnie uprawiane były i są bardzo różne odmiany. Do najbardziej znanych należy wiśnia czarna (Prunus cera-sus m. austera), niewielkie drzewo wysokości 5-9 m, z małymi, czarno-czerwonymi owocami, zawierającymi silnie farbujący sok i kulisie pestki. Szkliwki (Prunus cerasus var. cap-roniana) są nieco wyższe, mają jaśniejsze pestkowce z me farbującym sokiem i nieco podłużnymi pestkami. Bardzo starą odmianą jest wiśnia krzewiasta (Prunus cerasus var. frutescens), którą dziś spotyka się już tylko w ogródkach albo w górach, Owoce mają jajowate pestki i są dość jasno zabarwione. Na wspomnienie zasługuje jeszcze wiśnia kwaśna (Prunus cerasus var. marasca), która ma bardzo małe kwiatostany oraz małe czarno-czerwone, gorzkie owoce, z których sporządza się słynny likier maraschmo. Spokrewniona z dotychczas omówionymi wiśniami jest wiśnia wonna (Prunus mahaleb), występująca w ciepłych zaroślach naskalnych. Małe białe kwiaty są zebrane w podbaldachy i umieszczone na szypułkach. Zarówno czarne owoce, jak i pestki są wyraźnie podłużne, Gatunek ten uważany jest za wskaźnik klimatu korzystnego dla uprawy winorośli.