Grzyby
rośliny plechowate (zbudowane z komórek nie połączonych w tkanki), występujące w większości na lądzie, również w wodach śródlądowych i morskich. Dotychczas wyróżniono ponad 100 tys. gatunków. Przeważają tzw. grzyby niższe, należące do klas pragrzybów oraz glonowców. Mniej liczną grupą są grzyby wyższe, czyli właściwe, tworzące klasy workowców oraz podstawczaków. Nie mając w swych komórkach ciałek zielonych, grzyby nie mogą wykorzystywać energii słonecznej do wytwarzania związków organicznych i dlatego pobierają je od roślin samożywynych lub zwierząt. Pod tym względem wyróżnia się grzyby: saprofityczne – czerpiące pokarm z martwych organizmów roślin zielonych, innych grzybów i zwierząt (np. purchawka gruszkowata lub maślanka wiązkowa), pasożytnicze – rozwijające się na żywych organizmach roślin zielonych (np. opieńka miodowa), innych grzybów lub zwierząt (nieliczne), symbiotyczne – współżyjące z roślinami, głównie z drzewami (np. maślak żółty i maślak lepki z modrzewiami, koźlarz pomarańczowożółty z brzozami). Grzyby rosną w lasach, zaroślach, na łąkach, a nawet na skałach i piaskach. Workowce (mające zarodniki w specjalnych komórkach-workach) i podstawczaki (z zarodnikami na szczycie komórek zwanych podstawkami, znajdującymi się w obłóczni) wytwarzają duże owocniki, odznaczające się różnorodnością kształtów, wielkości, barw i konsystencji. Takich grzybów wyróżniono w Europie już ponad 5 tys. Większość grzybów spotykanych w Posce, jadalnych i trujących, wytwarza owocniki w kształcie kapeluszy. Występują także grzyby o owocnikach: w kształcie osadzonej na trzonie główki (smardze, piestrzenica kasztanowata), maczugowatych lub kulistych (purchawka, tęgoskór), rozgałęzionych krzaczkowato lub kalafiorowato (goździeniec, szmaciak), w kształcie kopytek, konsolek lub muszli (boczniak).
Grzybów leśnych nie udało się udomowić.
W Polsce do celów spożywczych są uprawiane: boczniak ostrygowaty, pierścieniak uprawny oraz pieczarka dwuzarodnikowa.