Ambrowiec amerykański (Liquidambar styraciflua)
Wygląd: Drzewo zrzucające liście na zimę osiąga, do 25 m wysokości. Korona z początku wąska i stożkowata, później – znacznie szersza i sklepiona.
Konary i gałęzie poziomo odstają lub są lekko zadarte do góry.
Pień zazwyczaj niezbyt wysoki, rozgałęziony już na nieznacznej wysokości.
Kora u młodych drzew gładka i szara, u starszych – podzielona na małe kanciaste płytki, a w końcu – dość chropowata, z gęstą siecią bruzd i listewek. Pędy zielonkawe lub brunatne, początkowo gęsto, wełnisto owłosione. Pączki podłuznoowalne, ze smukłym wierzchołkiem. mają około 5 mm długości, są zielone i błyszczące.
Liście skrętoległe, w zarysie przypominaj liście klonu, u młodszych drzew zwykle tylko trójklapowe, u starszych – dłoniaste, pięcio- lub siedmioklapowe, mają około 10-15 cm długości i prawie tyle samo szerokości. Drzewo wspaniale ubarwione jesienią – na żółto, zielono i fioletowo. Poszczególne klapy wąskie, trójkątne, z długim wierzchołkiem, są na brzegach delikatnie piłkowane, z zębami skierowanymi do przodu i lekko zagiętymi do środka. Górna powierzchnia liścia błyszcząca, zielona i naga, dolna – wyraźnie jaśniejsza, z długimi pęczkami włosów w kątach większych nerwów liściowych. Drzewo jednopienne.
Kwiaty męskie w małych, kulistych, zielonkawych kwiatostanach, umieszczonych po dwa do czterech na szypułkach o długości 5-7 centymetrów. Kwiaty żeńskie także w kulistych główkach, ale żółtawej barwy.
Owocostany w postaci kul grubości około 3 cm, które (podobnie jak u platanów) pozostają na drzewie także podczas zimy. Występowanie: Ambrowiec amerykański pochodzi ze wschodnich i południowo-wschodnich rejonów Ameryki Północnej. Sadzony bywa również dość często w Europie Środkowej jako drzewo ozdobne w parkach i kolekcjach. Okres kwitnienia: Maj
Uwagi ogólne: Drewno ambrowca dostarcza żywicy o bardzo silnym zapachu, która przez pewien czas była używana przy produkcji gumy do żucia.