Figa pospolita (Ficus carica)
Wygląd: Krzew lub małe drzewo dorastające mniej więcej 8 m wysokości, zrzucające liście na zimę. Korona u starszych okazów zwykle bardzo szeroka i rozłożysta, przy tym jednak uderzająco niska i na ogól dość nieregularna. Gałęzie odchodzą od sękatego, często skręconego lub zgiętego pnia już na nieznacznej wysokości. Są one bardzo masywne i często skręcone lub łukowate.
Kora gładka, jasnoszara do ołowianoszarej, pokryta niewyraźnym, ciemniejszym deseniem linii lub siateczki. Pędy dość grube i sztywne, ciemnoszaro-zielonkawe, bruzdkowane, usiane uderzająco grubymi i szerokimi bliznami po liściach. Pączki również grube. Boczne pączki nieco masywniejsze niż smukłe pączki szczytowe.
Liście bardzo duże, długości mniej więcej 20-30 cm i prawie tak samo szerokie, skręto-ległe, dość mocne i skórzasto sztywne. Dzielą się dłoniasto na trzy do pięciu klap nierównej wielkości, które są zaokrąglone, tępe i niewyraźnie ząbkowane. Liście z wierzchu ciemnozielone, szorstko owłosione i tylko nieznacznie błyszczące, od spodu jaśniejsze i nieco gęściej, ale miękko owłosione – prawie wyłącznie na wydatnych białawych nerwach. Ogonek liściowy dość gruby, o długości 5-8 cm, z szeroką nasadą.
Kwiaty bardzo małe i niepozorne, zamknięte w charakterystycznym, zielonym organie kształtu gruszki lub dzbanka, który na wierzchołku pozostawia otwarte, małe wejście dla zapylających owadów.
Figa (owoc) może się rozwijać także bez zapylenia i zapłodnienia. Figi dojrzewają w jesieni drugiego roku jako zielone, fioletowozielone albo czarniawe owoce rzekome. Występowanie; Figa pospolita pochodzi prawdopodobnie z Azji Południowo-Zachodniej, jest jednak możliwe, ze występowała dziko także na Półwyspie Bałkańskim i w południowej Hiszpanii. Już od starożytności była uprawiana prawie wszędzie w obszarze śródziemnomorskim. W regionach o łagodnej zimie figa udaje się także daleko poza swoim naturalnym obszarem występowania. Okazałe figi spotkać można na przykład na duńskich wyspach na Bałtyku, a także w południowej Anglii.
Okres kwitnienia: Od marca do Iipca.
Uwagi ogólne: Pod względem budowy kwiatu i rozwoju owocu figa należy do najbardziej interesujących roślin drzewiastych. Istnieją rozmaite odmiany i rasy, różniące się szczegółami rozwoju i porą kwitnienia. Tak zwana „figa zdrewniała” nie produkuje jadalnych owocostanów, dostarcza jednak pyłku, niezbędnego do zapylenia. Pyłek zostaje przeniesiony na żeńskie kwiaty „figi domowej” przez małą błonkówkę (Blastophaga psenes). Z tego powodu na plantacjach „figi domowej’ zawsze sadzi się także „figi zdrewniałe”. Około roku 1870 przeniesiono nawet z Algierii do Kalifornii „figi zdrewniałe” razem z odpowiadającymi im błonkówkami, aby zapewnić dobry plon na tamtejszych plantacjach.