Topola kanadyjska (Populus x canadensis)
Wygląd: Drzewo zrzucające liście na zimę, zwykle rosie, o wysokości ponad 30 m, z szeroką, wysoką i bardzo luźną koroną.
Pnie u nasady często sękate i zgrubiałe, u wyrośniętych lub starszych drzew az do wysokości ponad 10 m pozbawione konarów, a wyżej opatrzone nielicznymi, bardzo luźno ułożonymi i prawie poziomo odstającymi konarami, które dopiero w górnej części wznoszą się lub są skierowane stromo w górę. Pędy błyszczące jasno- lub źółtobrunatne, dość grube, Pączki również błyszczące, o długości 5-20 mm, są zwykle wyraźnie zaostrzone. Kora jasnoszara, przeważnie głęboko bruzdowana – bruzdy często długie i dość szerokie. Uście w zarysie trójkątne, mają około 7-8 cm długości, u nasady są ścięte lub lekko sercowate, ze smukłym wierzchołkiem z przodu, wyraźnie oddzielonym od pozostałej powierzchni blaszki, na brzegach faliste, dzięki płaskim ząbkom nierównej wielkości. Ogonki liściowe zwykle bardzo wyraźnie spłaszczone mają 3-5 cm długości.
Kotki męskie błyszczące, czerwonawe, odpadają po przekwitnieniu. Kotki żeńskie dość grube i masywne są błyszczące, zielonożółte i odpadają znacznie później.
Występowanie: Wszędzie w Europie w różnych formach i odmianach stosowana jest jako drzewo uliczne lub parkowe, a także w nasadzeniach ochronnych. Miejscami również uprawiana w lasach w krótkim cyklu rębności, ponieważ drzewa tego gatunku topoli rosną bardzo szybko.
Okres kwitnienia; Od kwietnia do maja.
Uwagi ogólne: Topola kanadyjska powstała z krzyżówek europejskiej topoli czarnej (Populus nigra) z różnymi gatunkami amerykańskimi, przede wszystkim z topolą balsamiczną (Populus deltoides). Odpowiednio bogaty w formy jest zestaw odmian handlowych. Te bardzo często i chętnie sadzone drzewa przypominają pod względem wielu cech swą europejską formę rodzicielską.
Nasiona gatunków wierzb i topoli z ich osobliwymi pęczkami włosów nasiennych, służącymi do rozsiewania ich przez wiatr, są wytwarzane w wielkich ilościach w niepozornych torebkach owocowych.