Koźlarz czerwony – grzyb czerwony, borowik czerwony, czerwony siniak, osak, osowiak, osiczak, osiniak, podsiniak, podosinnik, podosowik, dubiel, brzeziczek, czerwonogłówka, czerwony łebiec, kwaśniak, trzpietak, panek
grzyb drugorzędnej wartości. Ma kapelusz o średnicy 4…15 cm, początkowo prawie kulisty, potem półkulisty, wypukły, wreszcie bardziej spłaszczony, czerwonopomarańczowy, pomarańczowobrązowawy, ciemnoczerwony, starsze okazy mogą być odbarwione, bledsze. Rurki długości 1…3 cm, początkowo białawe, potem szarawe z oliwkowym odcieniem, po uszkodzeniu barwiące się na brązowofioletowo. Pory drobne, okrągłe, koloru rurek. Trzon w młodości zgrubiały, potem cylindryczny, w górze trochę cieńszy, długości 5…15 cm, biały lub białawy, pokryty łuseczkami: najpierw białoszarymi, potem rdzawymi, kasztanowo-brązowymi lub szarobrązowymi.
Miąższ biały, na przekroju fioletowiejący lub przybierający zabarwienie brązowoczerwone, u podstawy trzonu zielononiebieskie. Smak przyjemny, łagodny, zapachu brak. Wysyp zarodników brązowy lub oliwkowobrązowawy. Rośnie w lasach, zaroślach, najczęściej pod osikami. Dość pospolity. Zbierany latem i jesienią, od lipca do października. Dotychczas w Polsce rzadko odróżniany od koźlarza pomarańczowożółtego.