Dąb ostrolistny (Ouercus ilex)
Wygląd: Wiecznie zielone drzewo liściaste, o wysokości 20-25 metrów. Korona bardzo szeroka i rozłożysta, szczególnie u drzew wolno stojących bardzo pięknie sklepiona, częstokroć wieloczęściowa, ponieważ krótki pień może się rozwidlać już nisko nad ziemią. Gałęzie bardzo grube, w środkowej i górnej części korony raczej prosto wzniesione.
Kora głębokiej, ciemnobrunatnej barwy lub czarniawa, dzieląca się na kanciaste, płytkowate powierzchnie, Pędy raczej cienkie, brunatno-szare, filcowate łub wełnisto owłosione. Pączki również filcowate, około 2 mm długości.
Liście mają 4-10 cm długości i około 6 cm szerokości, są bardzo różne co do kształtu i formy wykształcenia brzegu, zazwyczaj jednak podłużne, jajowate, ze smukłym wierzchołkiem i nasadą zaokrągloną, falisto cało-brzegie lub płytko wcięte. Sprawiają wrażenie skórzastych i sztywnych, w czym są podobne do ostrokrzewu, z wierzchu błyszczące i ciemnozielone, pod spodem – trwale szaro-filcowate,
Żołędzie o długości 2-3 cm są do połowy otoczone miseczką i skupione po dwa lub trzy, Występowanie: Gatunek szeroko rozpowszechniony w obszarze śródziemnomorskim; miejscami zachowały się jeszcze zwarte lasy. Poza tym sadzony jako drzewo ozdobne w okolicach, gdzie zimy bywają łagodne. Okres kwitnienia: Od czerwca do lipca. Gatunki pokrewne:
Dąb Turnera (Quercus x turneri) jest mieszańcem powstałym w Anglii ze skrzyżowania dębu ostrolistnego z rodzimym dębem szypułkowym (Quercus robur). To wiecznie zielone drzewo jest jednak rzadko sadzone. Dąb węgierski (Quercus trametto) występuje dziko na Półwyspie Bałkańskim aż po Węgry. Jego liście są odwrotnie jajowate i krótkoogonkowe. Jest często sadzony jako drzewo parkowe. Dąb pirenejski (Ouercuspyrenaica) ma długie, zwisające pędy. Liście mają do 20 cm długości i zwracają uwagę bardzo głęboko wciętymi zatokami i wąziutkimi klapami.