Dąb szkarłatny (Quercus coccinea)
Wygląd; Drzewo liściaste zrzucające liście na zimę, do około 25 m wysokości. Korona u młodszych drzew stożkowata, z dość gęstymi gałęziami, u starszych okazów sklepiona, w dolnym odcinku tylko z kilkoma konarami, w górnym – z licznymi, przeważnie stromo wzniesionymi, gałęziami różnej wielkości.
Pień zazwyczaj smukły i nieco pogięty.
Kora początkowo gładka i jasnoszara, dzięki licznym przetchlinkom pokryta wyraźnym punktowym i liniowym deseniem, później szara, ale zawsze tylko delikatnie spękana, bez grubszych listewek tworzących wzór. Pędy żółtawobrunatne z wierzchu, od spodu mogą być różnej barwy, Pączki podłużnie jajowate, na szczycie zaostrzone, w przedniej części owłosione, z licznymi łuskami.
Liście o długości 8-12 cm i prawie tak samo szerokie są w zarysie eliptyczne, jednak po każdej stronie podzielone na trzy nierównej wielkości klapy, a te z kolei opatrzone są licznymi spiczastymi zakończeniami. Zatoki między klapami sięgają prawie do grubego nerwu środkowego. Klapy liścia odstają niemal pod kątem prostym, nie zawsze dokładnie naprzeciw siebie. Liście są po obu stronach błyszczące, z wierzchu ciemnozielone, od spodu jaśniejsze z pęczkami włosków w kącikach nerwów.
Żolędź ma 1-2 cm szerokości, prawie do połowy tkwi w miseczce z grubymi łuskami. Jesienią przebarwienie drzewa jest bardzo charakterystyczne – szkarłatnoczerwone, Występowanie; Dąb szkarłatny występuje dziko we wschodnich i centralnych częściach Ameryki Północnej. W Europie już od dawna jest sadzony w parkach jako drzewo ozdobne. Niekiedy stosuje się go do obsadzania placów i ulic.
Okres kwitnienia: Od maja do czerwca.
Gatunki pokrewne: Niektóre dalsze gatunki dębów z bogatej w drzewa liściaste Ameryk/ Północnej są coraz częściej sadzone również w Europie z powodu ich właściwości dekoracyjnych. Należy do nich na przykład dąb biały (Quercus afba), który w wykroju liścia jest bardzo podobny do poprzedniego gatunku, ale nie ma działek spiczasto wybiegających, a tylko tępo zaokrąglone. W jesieni liście są jaskrawopurpurowe, często nawet wyraźnie nabiegłe fioletem. W Ameryce ten gatunek jest ważnym „dostawcą” drewna na meble i do budowy domów. W rejonie Wielkich Jezior rozpowszechniony jest dąb wielkoowocowy (Quercus macrocarpa). Zwraca uwagę swoimi długimi (około 20 cm) liśćmi, które są ukształtowane bardzo nieregularnie, mają tępe działki liściowe, a w przedniej połowie blaszki często zostają niepodzielone. Gatunek ważny jako producent drewna, a przy tym wyraźnie niewrażliwy na komunikacyjne gazy spalinowe, dlatego coraz częściej mówi się o nim, jako o drzewie miejskim.
Wszystkie dęby, jako prawdziwe rośliny kotkokwiatowe, nie są uzaleznione ekologicznie od owadów, Są zapylane przez wiatr, który przenosi pyłek na wielkie odległości.