Daglezja (Pseudotsuga menziesii)
Wygląd: Wiecznie zielone drzewo szpilkowe o wysokości zwykle około 50 m, choć w swojej ojczyźnie – Ameryce Północnej może osiągać dwa razy większą wysokość.
Korona w porównaniu z osiąganą wysokością dość smukła i prosta przypomina w kształcie regularny stożek.
Gałęzie jak u świerka lub jodły, ustawione okółkowo i piętrowo, u młodszych drzew zwykle poziomo, u starszych – wznoszące się albo (szczególnie w strefie wierzchołka) skierowane ukośnie w górę.
Kora młodych drzew dość gładka, ciemnoszara do zielonoszarej, z licznymi banieczkami żywicy ułożonymi poziomo, na starszych drzewach grubiej spękana, głęboko bruzdowana, w końcu czarno-brunatna z jaśniejszymi, niekiedy także pomarańczowymi rysami.
Pędy roczne jasnozielone i owłosione.
Pączki jasnobrunatne, stożkowate, o długości około 5-7 milimetrów,
Szpilki o długości 2-3 cm są miękkie i giętkie, zwykle wąskie, na wierzchu bruzdkowane, średnio- lub ciemnozielone, zwykle matowe. U nasady szpilek widać wyraźnie wyodrębnione ogonki, które przy odrywaniu pozostawiają (w przeciwieństwie do szpilek jodły) sterczące poduszeczkowate blizny, Przy rozcieraniu wydzielają przyjemny zapach pomarańczy,
Kwiaty męskie zebrane w delikatne żółtobrunatnawe szyszki licznie skupione na końcach gałązek.
Żeńskie kwiatostany w kształcie zielonkawych pędzelków z czerwonawo-białymi łuskami wyrastają na szczytach gałązek. Dojrzała szyszka ma około 8 cm długości i do 3 cm szerokości. Jest podłużnie walcowała, zwisająca, w kolorze jasnobrunatnym i odpada w całości. Łuski nasienne są bardzo szerokie, nieco okrągławe. Łuski okrywające – podłużne i podzielone na trzy wierzchołki – wystają wyraźnie z łusek nasiennych nadając szyszce daglezji charakterystyczny wygląd. Nasiona dojrzewają w pierwszym roku.
Występowanie: Pierwotnie tylko w nadbrzeżnych górach zachodniej części Ameryki Północnej od Kolumbii Brytyjskiej do Kalifornii, od dawna jednak często sadzona w ogrodach i większych parkach, a również uprawiana na dużą skalę w lasach.
Okres kwitnienia: Maj.
Uwagi ogólne: Najwyższy znany okaz daglezji (niestety zrąbany) miał wysokość 133 m i tym samym był znacznie wyższy, niż jakiekolwiek dziś jeszcze stojące drzewo, Mocne, rozrośnięte okazy osiągają u nasady średnicę pnia około 4 metrów. Drewno podobne z wyglądu do sosnowego, ma też identyczne zastosowanie. To ważne północnoamerykańskie drzewo leśne zostało nazwane na pamiątkę szkockiego botanika D. Douglasa, który odkrył ten gatunek w Kanadzie i jako pierwszy wysłał jego próbki do Anglii.
Również u daglezji istnieje odmiana ,,Glauca” (por, ilustracja po prawej stronie u dołu), chętnie sadzona jako drzewo ozdobne.