Modrzew japoński (Larix kaempferi)
Wygląd: Drzewo szpilkowe zrzucające liście na zimę, osiąga wysokość około 40 metrów. Ma szeroką, stożkowatą koronę, która nie zachowuje tak smukłego kształtu, jak u poprzednio opisywanego gatunku. Pędy wiodące nie zwieszają się.
Dolne gałęzie bardzo rozłożyste i na końcach znów wznoszące się ku górze. Środkowe gałęzie szeroko rozpostarte.
Kora czerwonawobrunatna, łuskowata r niekiedy odpadająca małymi podłużnymi płatkami. Młode pędy i gałązki wyraźnie ciemniejsze. niż u modrzewia europejskiego, zwykle ciemnopomarańczowo-czerwone do brunatnawych albo brunatnawopurpurowych i przyprószone szarością; dzięki temu nawet w szacie zimowej zwykle wyraźnie dają się odróżnić od modrzewia europejskiego. Pączki na pędach spiczaste i stożkowate, wydzielające żywicę. Szpilki stosunkowo miękkie, spiczaste lub nieco stępione, z wierzchu niebieskozielone (nigdy nie trawiastozielone), pod spodem z dwoma białymi paskami szparek. Mają długość około 2-3 cm i rosną licznie zebrane (po 30-40) na krótkopędach.
Szyszki żeńskie liczne w górnych odcinkach większych gałęzi, początkowo jasnoczerwona-we lub żółtawe, później zielone lub ciemnożółte, a w porze dojrzewania – brunatne, wysokości i szerokości około 3 cm, rozetkowate i bardziej płaskie niż u modrzewia europejskiego, Łuski szyszek na brzegach wyraźnie odwinięte na zewnątrz.
Występowanie: Pierwotnie ten gatunek modrzewia występował tylko w Japonii. Od dłuższego czasu jest on na dużą skalę sadzony w lasach, ponieważ rośnie zdecydowanie lepiej od swoich europejskich krewniaków. Okres kwitnienia: Marzec Uwagi ogólne: Modrzew japoński jest o wiele mniej wrażliwy na przemysłowe zanieczyszczenia gazowe niż gatunki europejskie i dlatego coraz częściej jest sadzony w miejskich parkach. Według dotychczasowego stanu wiedzy, modrzewie wydają się także nieco odporniejsze na kwaśne deszcze niż inne krajowe i zadomowione drzewa szpilkowe. Z czego to wynika – na razie nie wiadomo. Możliwe, że mniejsza wrażliwość na działanie szkodliwych substancji jest spowodowana tylko obecnością warstwy wosku na szpilkach. Poza tym modrzewie zrzucają swoje szpilki za każdym razem pod koniec okresu wegetacyjnego, a zatem pobrane szkodliwe substancje nie są tak intensywnie gromadzone w miąższu drzewa, jak to ma miejsce u gatunków ze szpilkami wieloletnimi.
Drewno modrzewia uchodzi za szczególnie trwały surowiec. Zewnętrzny biel jest początkowo bardzo jasny, stopniowo jednak ciemnieje. Twardziel już w stanie świeżym jest ciemnobrązowa. Drewno ma zastosowanie przy budowie domów i statków, ze względu na trwałość robi się z niego przede wszystkim burty i boazerie.