Śliwa domowa (Prunus domestica)
Wygląd: Drzewo zrzucające liście na zimę, o wysokości przeważnie 10-15 m z nieregularną, sklepioną, często jednak dość luźną koroną na prostym, smukłym pniu.
Większe gałęzie dość proste i daleko odstające. Pędy i młodsze gałązki tylko z początku trochę owłosione, poza tym gładkie, brunatno-czerwone, sporadycznie – z krótkopędami, przekształconymi w ciernie.
Kora początkowo gładka, później wzdłuż i w poprzek podzielona bruzdami, ciemna, brunatnoszara
Liście skrętoległe lub w pęczkach na krótko-pędach, o długości 3-8 cm i szerokości 2–5 cm, odwrotnie jajowate lub eliptyczne, dość cienkie, na brzegach delikatnie karbowane lub piłkowane. Tuż po rozwinięciu są z obu stron delikatnie owłosione, później już tylko od spodu krótko owłosione albo matowo aksamitne. U nasady zaokrąglone albo klinowato zwężone, z przodu krótko lub niewyraźnie zaostrzone. Ogonek liściowy około 15 mm długości. Kwiaty są zazwyczaj zebrane po dwa-trzy na krótkich szypułkach i rozwijają się równocześnie z listnieniem lub na krótko przedtem. Kwiaty mają 1,5-4,0 cm szerokości. Płatki korony są białe, z w przodu nieregularne lub delikatnie ząbkowane.
Owoce pestkowce kulisto-podłużne, o długości 2-7 cm. w stanie dojrzałym różnie zabarwione zależnie od odmiany.
Występowanie: Pochodzenie śliwy nie jest dokładnie znane. Prawdopodobnie gatunek powstały w wyniku licznych krzyżówek. Od dawna śliwa jest uprawiana i do dzisiaj wyhodowano bardzo liczne odmiany. Zdarza się, że zdziczała rośnie w lasach,
Okres kwitnienia: Od marca do kwietnia.
Gatunki pokrewne:
Śliwa tarnina (Prunus spinosa) jest przypuszczalnie blisko spokrewniona z omawianym gatunkiem. To małe drzewo lub (częściej) krzew o wysokości około 6-8 metrów ma szeroko rozpostarte gałęzie, gęsto obsadzone cierniami, powstałymi z krótkopędów. Kwiaty rozwijają się wczesną wiosną, przed listnieniem. Bardzo częsta w zakrzewieniach śródpolnych. Niebiesko oszronione owoce tarniny mogą być zbierane po pierwszym silnym przymrozku.