)
Sosna białokorowa (Pinus leucodermis)
Wygląd: Wiecznie zielone drzewo szpilkowe o wysokości około 20 m, rzadko więcej, często natomiast znacznie nizsze. Korona zbudowana dość regularnie, z gęstymi gałęziami, o stożkowatym zarysie, zawsze zwarta. Pień bardzo gruby, ku górze zwęża się równomiernie. Gałęzie odstają poziomo albo lekko zwisają i tylko w górnej części korony wznoszą się stromo,
Kora początkowo gładka i zielonkawoszara, później staje się jasnoszara lub popielata i jest podzielona na prostokątne pola -z powodu tego właśnie deseniu drzewo to bywa nazywane „sosną wężoskórą” (niemieckie Schlangenhaut-Kiefer). Pędy początkowo nieco „oszronione”, nagie, niebieskozielone.
Pączki ciemnobrunatne, bez żywicy, dość zwarte, z długimi, spiczastymi wierzchołkami. Szpilki po dwie na krótkopędach, skupionych głównie na kojcach gałązek. Pojedyncze szpilki o długości około 7-9 cm są mocne i sztywne, zwykle skierowane wyraźnie do przodu, czarno-zielone, na końcach zaostrzone, z delikatnymi podłużnymi paseczkami po bokach. Kwiaty męskie liczne w dolnej części nowych pędów. Jajowate sz/szfr/żeńskie wyrastają po dwie-trzy na końcach gałązek, z początku są niebieskopurpurowe, następnie niebiesko-czarne, a gdy dojrzeją purpurowobrunatne do ciemnobrunatnych. Tarczki na łuskach szyszek są wypukłe i mają wyraźne cierniste wyrostki. Siedlisko: Sosna białokorowa preferuje siedliska stosunkowo suche, o płytkiej glebie na podłożu wapiennym.
Występowanie: W lesistych, górskich rejonach Półwyspu Bałkańskiego od Istrii po Bułgarię gatunek jest szeroko rozpowszechniony i często sadzony w lasach. Udaje się również na kwaśnych glebach i jest w krajach bałkańskich ważnym gatunkiem, z którego pozyskuje się drewno.
Okres kwitnienia: Od maja do czerwca.
Uwagi ogólne: Przy pobieżnych oględzinach można pomylić sosnę białokorową z jedną z odmian sosny czarnej występującą na tym samym obszarze. Niezawodną cechą rozpoznawczą sosny białokorowej są osobliwie czarno-niebiesko zabarwione szyszki oraz wyraźnie „oszronione” pędy, czego nigdy nie spotyka się u sosny czarnej.
Gatunek pokrewny:
Sosna błotna (Pinus uncinata) osiąga około 20 m wysokości. Jest to drzewiasta postać sosny górskiej, występującej w alpejskim piętrze kosówki, a rozwijającej się tylko krzewiasto, Szpilki po dwie na krótkopędzie, o długości około 5-7 cm. bardzo sztywne, po wewnętrznej stronie bruzdkowane. Występuje w Alpach i Pirenejach. Niekiedy również sadzona. Ten sposób ułożenia charakterystyczny jest także dla pozostałych gatunków sosen.