Wiąz pospolity, wiąz polny (Ulmus carpinifolia)
Wygląd: Drzewo zrzucające liście na zimę, o wysokości do około 30 metrów. Korona wielopostaciowa – u formy typowej zwykle wysoko sklepiona, ale przy tym wąska.
Konary stosunkowo krótkie, mocne, odstające prawie poziomo. Gałęzie na nich raczej niejednolite; boczne niekiedy przegięte i wiszące. Kora brunatnoszara, z długimi dość głębokimi bruzdami i wygarbionymi listwami, Pędy cienkie, gładkie, lekko błyszczące, brunatnoczerwone lub ciemnoczerwone. Pączki owalne, spiczaste i tylko na szczycie nieco owłosione, poza tym błyszczące, czerwonobrunatne. Uście o długości 6-10 cm i szerokości 5-8 cm; przybierają rozmaite, zmienne kształty, choć przewaznie są odwrotnie jajowate lub podłużne, z wydłużonym wąskim wierzchołkiem i uderzająco skośną, asymetryczną nasadą liścia. Brzeg liścia jest niewyraźnie podwójnie piłkowany albo tylko karbowany, z ma łymi, skierowanymi ku szczytowi ząbkami. Gór na powierzchnia liścia zwykle błyszcząca i ciemnozielona, a dolna – jaśniejsza i z wyraźnymi, pęczkami aksamitnych włosków w kątach większych nerwów, a poza tym naga.
Owoce odwrotnie jajowate lub podłużne; orzeszek wyraźnie powyżej środka.
Siedlisko: Wiąz polny wybiera wilgotne gleby przemywne, często także zalewane, o odczynie zasadowym, bogate w związki pokarmowe. Występowanie; Często spotykany, przede wszystkim w dolinach wielkich rzek europejskich, me występuje jednak w północno-zachodniej części Europy Środkowej, a w górach najwyżej do 600 m n.p.m,
Okres kwitnienia: Marzec Uwagi ogólne: Wiąz polny należy do najpospolitszych wiązów. Jego liście przypominają nieco liście grabu, jednak w każdym przypadku typowa dla rodzaju Ulmus skośna, asymetryczna nasada liścia daje się łatwo rozpoznać. Wiązy polne w ostatnich dziesiątkach lat padły niestety w dużej mierze ofiarą choroby wiązowej, która w ciągu krótkiego czasu powoduj obumieranie nawet wyrośniętych drzew. Przyczyną obumierania wiązów jest szkodliwy grzyb, przenoszony na zdrowe drzewa przez korniki. Na całym świecie czynione są starania o wynalezienie metod zwalczania tej zarazy grzybowej, która po raz pierwszy wystąpiła na przełomie wieków w Holandii. Wszystkie wiązy są na nią podatne, istnieją jednak pewne różnice jeśli chodzi o stopień odporności, Wiązy rosnące pojedynczo są rzadziej i słabiej atakowane niż występujące w zwartych drzewostanach.
Gatunek pokrewny
Wiąz holenderski (Ulmus x hollandica) jest mieszańcem wiązu górskiego i wielopostaciowego wiązu polnego. Jego różne odmiany są często sadzone jako drzewo parkowe lub uliczne. Drewno wiązowe – dawniej ze względu na dużą odporność na zginanie bardzo poszukiwane – dzisiaj nie jest tak wysoko cenione jako drewno użytkowe. W wielu wyrobach elementy sporządzane dawniej z wiązu, zostały zastąpione przez inne tworzywa.