Żywotnik wschodni (Thuja orientalis)
Wygląd: Wiecznie zielone drzewo szpilkowe o wysokości do 20-30 metrów. Korona u młodszych drzew wąskostozkowata, czasami wieloszczytowa, u starszych nieco szersza i niekiedy pozbawiona postaci typowej dla gatunku. Gałęzie stosunkowo krótkie, dość luźno ułożone, prawie zawsze skierowane stromo w górę, w dolnych odcinkach prawie nagie. Gałązki zawsze skierowane prostopadle (pionowo). Kora matowa, brunatnoczerwona lub brunat-nawa, nieznacznie bruzdkowana, odpada wąskimi podłużnymi pasmami.
Liście łuskowe grubawe, ślepione, na końcach lekko zakrzywione do wewnątrz, po obu stronach jednakowego zielonego koloru. Obumarłe części przebarwiają się rdzawobrunatnie (ważna różnica w stosunku do bardzo podobnie wyglądających gatunków Chamaecyparis!).
Kwiaty męskie dość małe, na szczytach gałązek, żółtawe, lekko zwisające lub odchylone. Szyszki żeńskie wąsko owalne, z podłużnymi łuskami, które od nasady do szczytu odstają i przez to wyraźnie różnią się od kulistej formy szyszki cyprysików i cyprysów. Poszczególne łuski szyszek o długości około 1 cm, z hakowatymi wyrostkami na szczycie, ułożone są w dwóch szeregach; w stanie dojrzałym brunatnawe. Zielone części żywotnika wschodniego przy rozcieraniu nie mają typowego owocowego zapachu!
Występowanie: Gatunek ten pochodzi z Chin, Japonii, Mandżurii i Korei. Jest on sadzony w wielu odmianach w ogrodach i parkach, przede wszystkim jednak na cmentarzach. Oprócz postaci o typowym pokroju, zwykle bardzo smukłych, istnieją także odmiany karłowate, które szczególnie licznie spotyka się w ogródkach lub sadzone w donicach na tarasach i balkonach.
Okres kwitnienia; Od marca do kwietnia. Uwagi ogólne: Gatunki żywotnika (Thuja) na pierwszy rzut oka z pewnością nie są łatwe do odróżnienia od bardzo podobnych cyprysików (Chamaecyparis). Oba wykazują mianowicie bardzo podobną formę wzrostu z niewielkimi tylko różnicami w ukształtowaniu pędu, Oba mają także tak charakterystyczne dla Cyprysowatych płaskie gałązki z liśćmi w kształcie łusek, które najlepiej jest oglądać za pomocą dobrej lupy, aby dokładnie rozpoznać subtelne szczegóły. Mimo to istnieje kilka pewnych cech charakterystycznych. Obok już wymienionych, przebarwień liści i form szyszek (patrz wyżej), istnieje jeszcze jedna pewna cecha. Jeśli na zakończeniach gałązek uda się wyraźnie wyczuć pączki, to prawie zawsze chodzi o gatunek Thuja. U cyprysików pączki są zbyt małe, aby można je było wyczuć dotykiem. Drewno gatunków żywotnika jest bardzo mocne, a przy tym zwykle dość lekkie. Stosuje się je w stolarstwie meblowym i w modelarstwie. Do obudowy zewnętrznej jest mniej przydatne.